Net als vele verenigingen van politieke gevangenen van de tweede wereldoorlog, werd ook de Belgische Vriendenkring Neuengamme meteen na het einde van de oorlog opgericht.
Hoewel de overlevenden een zware emotionele en vaak ook fysieke last hadden te dragen en dus amper hersteld waren, vonden een aantal het meteen hun plicht al de in Duitsland overleden kameraden en slachtoffers van de Duitse nationaal-socialistische wreedheid, indachtig te blijven, te herinneren en te herdenken.
Onder het motto : “Nooit meer vergeten” verenigden een aantal overlevenden van KZ Neuengamme zich reeds in de maanden na hun terugkeer in de vriendenkring van ex- politieke gevangenen van het concentratiekamp Neuengamme.
Op 15 oktober 1945 werden de statuten van “Amicale des ex-prissoniers politiques du camp de concentration de Neuengamme” neergelegd bij Notaris Georges Willocx, in Sint-Gillis, Brussel. De vereniging was een feit. De statuten verschenen in het Belgisch Staatsblad op 10 november 1945.
De stichters van de vereniging waren:
- François De Keghel, Ingenieur – Voorzitter
- Pierre Beauprez, Politiecommissaris – Ondervoorzitter
- Stanislas De Battaglia, Lecentiaat Economische wetenschappen – Secretaris
- Constant Schouppe, Architect, Penningmeester
- Victor Meert, postbode – lid
- Félix Noels, leerkracht – lid
- Julien Lahaut, gedeputeerde – lid
- Alfred Cornut – beenhouwer – lid
- Gustave Van Nerom, Handelaar – lid
- Jules Gilsoul, Handelaar – lid
- Ely Quinet, Handelaar – lid
- Joseph Servais, Student – lid
- Jan Everaert, Student – lid
Het is dankzij hen dat het concentratiekamp Neuengamme niet in de vergetelheid kon geraken.
Ze zagen het als hun plicht om de vele brieven te beantwoorden, geschreven door vaders, moeders, kinderen en families die op zoek waren naar inlichtingen betreffende hun dierbare verdwenen familieleden of vrienden. Hebt u hem gekend? Heeft hij veel geleden? Waar, wanneer en hoe is hij gestorven? En nog zoveel andere vragen. Soms verzachtte een overlevende het antwoord, om het minder wreed te maken.
Vanaf 1952 gaven zij een tijdschrift uit, de voorloper van ons huidig tijdschrift.
Zij stonden, samen met Jan Everaert, ook aan de wieg van de AIN, Amicale Internationale de Neuengamme, de Internationale Vriendenkring van Neuengamme.